روحانی که به زبان اشاره منبر می‌رود!

​مجله مهر: اگر تصورتان از یک روحانی یا یک طلبه فعال و پویا تنها یک روحانی خوش صحبتی ست که منبرهای شلوغی دارد و فایل صوتی هایش دست به دست می‌چرخد باید با «علیرضا سلمانیان» آشنا شوید.
روحانی سمنانی که شنوا وارد حوزه شد اما به مرور دچار کم شنوایی شد ولی راهش را ادامه داد تا امروز نماینده ناشنوایان در حوزه باشد و فعالیت‌های فرهنگی زیادی برایشان انجام دهد. روحانی جوانی که منبرهایش هم برای ناشنوایان به زبان اشاره‌است و تلاش‌های زیادی کرده تا بتواند خلاء های فرهنگی و مذهبی را در زندگی ناشنوایان پر کند. در روزهای منتهی به اربعین حسینی سراغ این روحانی فعال رفتیم. آقای سلمانیان به تازگی همراه کاروانی از ناشنوایان به سفر کربلا مشرف شده‌بود و بعد از سفر با ما گفتگو کرد. گفتگویی که برای انجام آن از برادرش هم کمک گرفتیم تا حرفهای ما را از پشت تلفن برایش توضیح دهد و آقای سلمانیان از روی لب‌خوانی های برادرش متوجه سوالات ما شود و در نهایت جواب آن‌ها را به ما بگوید.

متولد چه سالی هستید و از چه سالی وارد حوزه شدید؟

متولد ۱۳۶۲ هستم و از سال ۷۷ وارد حوزه شدم. 6 سال در حوزه شهرستان و تهران مشغول به تحصیل بودم و بعد از آن برای ادامه تحصیل در سطوح عالی به شهر قم رفته و مشغول به تحصیل شدم و درحال حاضر طلبه درس خارج هستم. و سطح ۳ را به پایان رسانده ام.

چه شد که وارد حوزه شدید و حوزه علمیه را جایی برای تحصیل انتخاب کردید؟

اول اینکه سفارش پدرم بود که وارد حوزه شوم. خودم هم بسیار علاقه داشتم که وارد حوزه شوم. من از ابتدا کم شنوا نبودم. حادثه ای رخ داد و از یک ارتفاعی پرت شدم به علت ضربه ای که به سرم وارد شد به مرور باعث کم شنوایی ام شد. الان هم اگر دوباره به گذشته ام برگردم باز هم حوزه را انتخاب می کنم چون مطمئن هستم که به غیر از حوزه نمی توانم موفق شوم.

بعد از اینکه کم شنوا شدید. واکنش بقیه چه بود از شما نمی خواستند که حوزه را رها کنید و به کار دیگری فکر کنید؟

مشکلات برای طلبه شدن زیاد بوده و هست و طبیعتا حرف مردم هم در این مورد زیاد بود. اما هیچوقت مشکل من برای ورود به حوزه و ادامه تحصیل کم شنوایی نبود. من از هیچکدام دلسرد نشدم و با کمک خدا توانستم درسم را ادامه بدهم.

باتوجه به اینکه کم شنوا هستید. درس خواندن و سرکلاس رفتن شما در حوزه به چه شکل بود؟ چطور توانستید از عهده کار بربیایید؟

درس خارج کتابی ندارد و باید سرکلاس بنشینید و بنویسید. برای همین من از جزوه دوستانم استفاده می کنم و همان را می خوانم. من از ۱۵ سالگی وارد حوزه شدم اوایل شنوایی کمی نداشتم. اما شنوایی من همینطور کمتر و کمتر شد تا جایی که دیگر نمی توانستم سرکلاس بروم. بعد از آن کتاب های ترجمه و تلخیص را می گرفتم و می خواندم و امتحان می دادم و به ترم های بالاتر رفتم و در حال حاضر دارم پایان نامه سطح ۳ را می نویسم.

درحال حاضر مشغول چه فعالیتی هستید؟

در حال حاضر عضو هیئت مدیره کانون ناشنوایان استان سمنان هستم. البته فعالیت های فرهنگی من فقط در حوزه ناشنوایان نیست. امام جماعت مسجد و سازمان بهزیستی هم هستم. کارهای فرهنگی و تفریحی هم برای ناشنوایان انجام می دهم. به طور مثال به آنها مفاهیم دینی و احکام را با زبان اشاره آموزش می دهیم و یک طورهایی منبرهایم با زبان اشاره است. چند روز قبل هم کاروانی تدارک دیدیم که ناشنوایان را به سفر کربلا بردیم.الحمدلله خیلی خوب بود و ناشنوایان هم با ما همکاری بسیار خوبی داشتند. از آن طرف هم مردم عراق خیلی با ما خوب برخورد کردند. چون ما کارت هایی داشتیم که نشان می داد ناشنوا هستیم و در گشت و بازرسی ها و مرز با ما بسیار خوب برخورد شد و توانستیم زودتر و راحت تر از بقیه زائران که شنوا هستند از مرز و گشت های بازرسی عبور کنیم و کل سفر واقعا حال و هوای معنوی بسیار خوبی داشت.

در کشور چند طلبه ناشنوا و یا کم شنوا مثل شما وجود دارد؟

احتمالا هیچ طلبه و روحانی ناشنوایی در کشور وجود ندارد و می توانم بگویم به احتمال زیاد تنها من طلبه و روحانی کم شنوا در کشور هستم. یک جورهایی احساس خاص بودن می کنم.

چرا؟ حوزه علمیه ای مخصوص ناشنوایان وجود ندارد؟

خیر. اتفاقا خیلی دوست داشتم حوزه علمیه به ما کمک کند. ما یک واحد تبلیغی ناشنوایان در شهر قم داریم که مخصوص ناشنوایان است که در این واحد تعدادی از دوستان روحانی شنوا در آنجا فعالیت فرهنگی می کنیم که این سفر کربلا هم حاصل فعالیت های ما در این واحد بود. اما از طرف حوزه اقدامی در خصوص ناشنوایان نشده است و این واحد توسط خودمان درست شده است. در همین سفر کربلا خیلی از ناشنوایان دوست داشتند که طلبه شوند. اما یکی از شروط ورود به حوزه سلامت کامل جسمی است و به معلولین اجازه ورود نمی دهند. من هم ابتدا که وارد شدم مشکل شنوایی نداشتم به مرور این مشکل به وجود آمد.

تلاشی پیش آمده که ناشنوایان همانطور که در مدرسه و دانشگاه تحصیل می کنند به حوزه‌های علمیه‌ هم برای تحصیل ورود کنند؟

هیچ وقت فکر نمی‌کردیم که یک روز ممکن است ناشنوایان بخواهند در حوزه تحصیل کنند. اما در سفری که داشتیم مشتاقان ناشنوای زیادی دیدیم که دوست داشتند در حوزه تحصیل کنند و به نظرم می‌شود فکری به حال این موضوع کرد. اما متاسفانه درحال حاضر چنین امکانی وجود ندارد. امیدواریم در آینده تدبیری اندیشیده شود.

شما صفحه اینستاگرام پربازدیدی داری؟ به عنوان یک روحانی دوست داشتید چه تصویری از خودتان به مخاطب نشان دهید؟

اولا من در صفحه ام به آدرس @alireza_salmaniyan به عنوان یک روحانی ، سعی کردم خشک نباشم و با جوانان و افراد کم سن و سال ارتباط گیری داشته باشم و بتوانم روحانیت را برایشان طوری نشان بدهم که ذهنیت منفی و خشکی که از روحانیون در میان مردم وجود دارد تغییر کند. من سعی کردم جلوتر از آنکه به عنوان یک روحانی فعالیت کنم به عنوان یک جوان پر انرژی فعالیت کنم. طبق گفته‌های مقام معظم رهبری حوزه باید چشم اندازی برای آینده داشته باشد و حوزه ها باید با جوان‌ها و جامعه ارتباط بگیرند. تا اینطور نشود که در ۲۰ سال آینده هیچ حرفی نداشته باشیم که به جوان‌ها بزنیم.

آیا مخاطبان از کم شنوا بودن شما خبر دارند؟

 در اینستاگرام به جز چندنفر محدود کسی از کم شنوا بودن من خبر ندارد. بیشتر فکر می‌کنند که من مبلغ ناشنوایان هستم نه اینکه خودم هم کم شنوا باشم.

 در چند مورد دیده‌ایم که شما در فیلم‌های کوتاه هم حضور داشته‌اید؟ گویا به فعالیت‌های هنری علاقه مندید؟

بله در رابطه با ناشنوایان فیلم کوتاه بازی کردم و علاقه زیادی به بازیگری دارم. فیلمی هم برای اجلاس سراسری نماز بازی کردیم. فیلمی هم بازی کردم که داستان یک جوان ناشنواست که سعی می‌کند برای عزاداری هیئتی مخصوص ناشنوایان داشته باشد.

در پایان درخواستی از مسئولین دارید که به ناشنوایان مربوط باشد؟

من واقعا از مسئولین می‌خواهم که فکری به حال اشتغال ناشنوایان کنند. الان خود من به خیلی از سازمان‌ها و ادارات برای اشتغال رفتم اما نتیجه ای نگرفتم. در قانون، ناشنوایان سهمیه شغلی در ادارات دارند. اما من تا به حال ندیده‌ام که این قانون در ادارات اجرا شده باشد. واقعا از دولت می‌خواهیم این قانون اجرا شود. باید هرچه سریعتر لایحه حمایت از حقوق معلولین در مجلس تصویب شود. چون افراد ناشنوا و معلول، واقعا توانایی کمی ندارند و حتی ممکن است بهتر از یک فرد سالم کار انجام دهند چون به اعتقاد من نسبت به انجام وظایفشون احساس مسئولیت بیشتری دارند که به نحو احسن انجام دهند. اگر اشتغال ناشنوا حل شود بخش بزرگی از مشکلات ناشنوایان حل خواهد شد.

خطاب به ناشنوایان حرفی ندارید؟

من از همه آنها می‌خواهم این ضعفشان را نادیده بگیرند و خودشان را باور کنند. اگر در خودشان خودباوری ایجاد کنند می‌توانند به خوبی وارد اجتماع شوند و بهتر از بسیاری از آدم‌های شنوا فعالیت کنند.